ἀκαταστασία, ας, ἡ (5)
lexema nominal que denota estado (= Hecho) y referencia ( = Relación); connota una situación anterior.
Definición: “Situación de falta de orden o autoridad”: inestabilidad, inseguridad, anarquía.
En el NT aparece con sentido concreto, denotando suceso (= Hecho) y su referencia (= Relación) a una situación preexistente, connotada.
Definición: “Alteración desfavorable de un orden o situación preexistente”: subversión, desorden, motín, revuelta, alboroto.
ακαταστασια
akatastasia
Definición: “Situación de falta de orden o autoridad”: inestabilidad, inseguridad, anarquía.
En el NT aparece con sentido concreto, denotando suceso (= Hecho) y su referencia (= Relación) a una situación preexistente, connotada.
Definición: “Alteración desfavorable de un orden o situación preexistente”: subversión, desorden, motín, revuelta, alboroto.
1Cor 14,33: οὐ γὰρ ἐστιν ἀκαταστασίας ὁ Θεός pues no es un Dios de desorden (en oposición a εἰρήνη).
2Cor 12,20: ἔρις... φυσιώσεις ἀκαταστασίαι discordia..., engreimientos, alborotos.
Sant 3,16: ἐκεὶ ἀκαταστασία καὶ πᾶν φαῦλον πρᾶγμα allí [hay] alboroto y toda clase de malas faenas.Con sema de violencia:
Lc 21,9: ὅταν δὲ ἀκούσητε πολέμους καὶ ἀκαταστασίας cuando os lleguen noticias de batallas y subversiones.
2Cor 6,5: ἐν φυλακαῖς ἐν ἀκαταστασίαις ἐν κόποις en cárceles, motines, fatigas._____
ακαταστασια
akatastasia