ἁμαρτάνω (43)
lexema verbal que denota acción (= Hecho); connota agente y término.
En el NT tiene únicamente sentido ético y, por tanto, denota además la separación (= Hecho) de Dios (= Entidad) causada (= Relación) por la mala acción. El significado corresponde al del semema II de ἁμαρτία
Definición: “Actuar contrariamente al bien propio o ajeno, separándose así de Dios”: pecar, agraviar, ofender, faltar, cometer una falta, portarse mal.
– En aoristo, denota la mala acción: pecar, agraviar, ofender, faltar, cometer una falta.
αμαρτανω
harmatano
En el NT tiene únicamente sentido ético y, por tanto, denota además la separación (= Hecho) de Dios (= Entidad) causada (= Relación) por la mala acción. El significado corresponde al del semema II de ἁμαρτία
Definición: “Actuar contrariamente al bien propio o ajeno, separándose así de Dios”: pecar, agraviar, ofender, faltar, cometer una falta, portarse mal.
– En aoristo, denota la mala acción: pecar, agraviar, ofender, faltar, cometer una falta.
Mt 27,4: ἥμαρτον παραδοὺς αἷμα δίκαιον he pecado, entregando sangre inocente / entregando a la muerte a un inocente.
Jn 9,2: τίς ἥμαρτεν, οὗτος ἢ οἱ γονεῖς ἀυτοῦ; ¿quién había pecado, él o sus padres?; cf 9,3. Rom 3,23: πάντες γὰρ ἥμαρτον porque todos pecaron; cf 5,12.
Rom 2,12a: ὅσοι γὰρ ἀνόμως ἥμαρτον... cuantos pecaron sin Ley / sin [estar bajo la] Ley...; cf 2,12b.
Rom 5,14: ἐπὶ τοὺς μὴ ἁμαρτήσαντας ἐπὶ τῷ ὁμοιώματι τῆς παραβάσεως Ἀδάμ entre los que no habían pecado con una transgresión semejante a la de Adán.
Rom 5,16: οὐκ ὡς δι᾿ ἑνὸς ἁμαρτήσαντος τὸ δώρημα no [es] el don como [lo sucedido] por medio de uno que pecó / no hay comparación entre el don y [las consecuencias] del pecado de uno.
Rom 6,15: ἁμαρτήσωμεν, ὅτι οὐκ ἐσμὲν ὑπὸ νόμον; ¿vamos a pecar porque no estamos bajo [la] Ley?
1Cor 7,28a: ἐὰν δὲ καὶ γαμήσῃς οὐχ ἥμαρτες y si te casas no pecas / no haces nada malo; cf 7,28b.36.
Heb 3,17: τίσι δὲ προσώχθισεν... οὐχὶ τοῖς ἁμαρτήσασιν; ¿contra quiénes se indignó?..., ¿no [fue] contra los que habían pecado?
2Pe 2,4: εἰ γὰρ ὁ Θεὸς ἀγγέλων ἁμαρτησάντων οὐκ ἐφείσατο... pues si Dios no perdonó a los ángeles que pecaron...
1Jn 2,1a: ταῦτα γράφω ἵνα μὴ ἁμάρτητε καὶ ἐάν τις ἁμάρτῃ... os escribo esto para que no pequéis; pero si uno peca...Con mención del término: εἴς τινα.
Mt 18,15: ἐὰν δὲ ἁμαρτήσῃ εἰς σὲ ὁ ἀδελφός σου si tu hermano te agravia / te ofende; cf 18,21; Lc 17,3.4.
Lc 15,18: πάτερ, ἤμαρτον εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἐνώπιόν σου padre, he pecado contra el cielo y ante ti / contra ti; cf 15,21; para ἐνώπιόν σου, cf 1Sam/1Re 7,8; 20,1.
Hch 25,8: οὔτε εἰς Καίσαρά τι ἥμαρτον tampoco he faltado en nada contra el César.– En imperativo presente negativo, denota la interrupción del hábito de pecar o la recomendación de no comenzarlo: dejar de pecar, no pecar más, no pecar.
Jn 5,14: μηκέτι ἁμάρτανε no peques más / no vuelvas a pecar; cf 8,11.
1Cor 15,34: ἐκνήψατε... καὶ μὴ ἁμαρτάνετε espabilaos / entrad en razón... y dejad de pecar.
Ef 4,26: ὀργίζεσθε καὶ μὴ ἁμαρτάνετε estad airados, pero no lleguéis a pecar / si estáis airados, no lleguéis a pecar.– En otras formas del presente, denota el pecado habitual o iterado: soler pecar, seguir pecando, portarse mal.
1Cor 6,18: ὁ δὲ πορνεύων εἰς τὸ ἴδιον σῶμα ἁμαρτάνει el libertino ofende a su propio cuerpo.
1Cor 8,12a: οὕτως δὲ ἁμαρτάνοντες εἰς τοὺς ἀδελφούς, εἰς Χριστὸν ἁμαρτάνετε ofendiendo así a los hermanos estáis ofendiendo a Cristo.
1Tim 5,20: τοὺς ἁμαρτάνοντας ἐνώπιον πάντων ἔλεγχε a los que suelen pecar / se portan mal, repréndelos públicamente.
Tit 3,11: ἐξεστράπται ὁ τοιοῦτος καὶ ἁμαρτάνει ese tal está desviado y peca / y sigue pecando.
Heb 10,26: ἑκουσίως γὰρ ἁμαρτανόντων ἡμῶν... si deliberadamente seguimos pecando / persistimos en el pecado...
1Pe 2,20: ποῖον γὰρ κλέος εἰ ἁμαρτάνοντες καὶ κολαφιζόμενοι ὑπομενεῖτε; ¿qué [motivo de] gloria [supone] aguantar que os peguen si os portáis mal?
1Jn 3,6a: πᾶς ὁ ἐν αὐτῷ μένων οὐχ ἁμαρτάνει· πᾶς ὁ ἁμαρτάνων οὐχ ἑώρακεν αὐτὸν todo el que permanece en él no sigue pecando; todo el que sigue pecando no lo ha conocido / nadie que permanece en él sigue pecando; nadie que sigue pecando lo ha conocido.
1Jn 3,8: ἀπ᾿ ἀρχῆς ὁ διάβολος ἁμαρτάνει el diablo / el Enemigo lleva pecando desde el principio.
1Jn 3,9: καὶ οὐ δύναται ἁμαρτάνειν y no puede pecar [más] / le resulta imposible pecar / seguir pecando.
1Jn 6,16a: ἐάν τις ἴδῃ τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ ἁμαρτάνοντα ἁμαρτίαν μὴ πρὸς θάνατον... si uno ve que su hermano suele cometer un pecado no para muerte / en algo que no acarrea la muerte...
1Jn 5,18: πᾶς ὁ γεγεννημένος ἐκ τοῦ Θεοῦ οὐχ ἁμαρτάνει todo el que vive como nacido de Dios, no peca [más] / nadie que vive como nacido de Dios sigue pecando.– En perfecto, denota maximalidad.
1Jn 1,10: ἐὰν εἴπωμεν ὅτι οὐχ ἡμαρτήκαμεν... si dijéramos que no hemos pecado nunca / en absoluto..._____
αμαρτανω
harmatano